To view original article click here
Secjure
juni 17, 2015 a at 12:03 pm
Redactie SecJure
[translated by Google translate from original article, below]
Akathisia is a medical term used to describe an internal feeling of unbearable restlessness and psychomotor agitation in a patient. Akathisia makes it impossible for the person to sit quietly or stand still. The person suffers from serious restlessness and the urge to constantly move. Akathisia is listed as a side effect in the leaflets of antidepressant medications, including Seroxat, which contains the active ingredient paroxetine. Paroxetine belongs to the so-called selective serotonin reuptake inhibitors (selective serotonin reuptake inhibitor, SSRIs) and regulates the amount of serotonin, a neurotransmitter that plays an important role in emotions and moods, in the brain. It thus influences the state of mind, the logical main purpose of an antidepressant. Akathisia is one side effect of paroxetine in, but recently pharmacists, pharmacologists, toxicologists, psychiatrists and psychologists should have noted another, namely aggression. In some people, the urge to move would lead to increased aggression and thus to a reduction in the threshold to commit (violent) crimes. This has meant that Paroxetine has already affected justice in a number of court rulings. It will also be in a judgment of the Supreme Court when it pronounces in the case concerning Ids I., who was condemned for murder and double attempted murder. In the continuation of this document, the case of Ids I. will still be discussed, along with another well-known case in which Paroxetine has been raised by the Council of the accused as the culprit for a violent crime. Therefore, how the judges’ reaction to the legal defence of the lawyers will also be discussed extensively as these two cases are important precedents for similar murders.
Kamaljeet K.
Although the name Kamaljeet K. means nothing to most people, the term “Badhoevendorpse axe murder” always rings the necessary bells. Kamaljeet K., an ex-stewardess [with KLM] who had suffered from depression for years, murdered her husband and daughter with an axe in September 2008, after which she tried to commit suicide by driving her car against a tree. For this double murder, she was sentenced to a seven-year imprisonment on appeal. The lower court had originally condemned her to eight years. The difference in the penalty was due to the fact that the tribunal deemed her accountable, where the Court of Justice found that Kamaljeet K. was not responsible for her actions. The Appeal Court had given weight to the circumstance that an expert psychologist hired had advised of a significantly reduced mental competence, and that this fell within the definition of criminal insanity of the Pieter Baan Centre, in which they could not have made a further statement with full certainty. Because of this reason, the court did not have the power to rule out that the Kamaljeet K. was not mentally competent to appreciate what she was doing.
Kamaljeet suffered a depression at the time of the crime, and took paroxetine. This fact plays an important role both in the facts and in the defense of the counsel. The defence of the Counsel consists of two main points:
- The lack of the planning and the absence of the premeditation;
- The grounds for an insanity defense ex art. 39 Sr., which is lack of criminal intent attributed to her condition resulting from the consumption of paroxetine.
Ids I.
Ids I. Committed his assassination in 2008 and here, according to the defense, there was a crucial role for paroxetine. Ids I. was sentenced to a prison sentence of 24 years for the assassination of a girlfriend of his ex-wife and the attempted to murder of his ex-wife and her new friend. In this case, the sentence laid down by the Court of Justice did not decrease the penalties previously established by the Court. In the case of Ids I., however, the court was expressly asked to investigate and rule on the role of paroxetine in his aggressiveness. The defence arguments were of a similar nature to those in the case mentioned above. Here also, the intent and premeditation council could not be proved, because the crimes were committed in a toxic delirium. This would stand in the way of a bewezenverklaring of intent and premeditated Council. [v] Ids I. Set up cassation in April this year.
What is therefore the common characteristic of both cases is that the court was asked, on the basis of toxicological and psychiatric research, to rule on the state of mind of a suspect at the time the offence was committed. Also, the court was asked to rule on the medical effects of a drug the consumption of which may have had criminal consequences. This is actually an impossible task given the difficulty of proving drug effects on a person’s state of mind.
So what is characteristic of both cases is that the judge is asked, on the basis of toxicological and psychiatric research, to make a statement about the state of mind of a suspect at the time of committing the crime. In addition, he is also specifically asked to give a verdict on the medical effect of a drug that possibly entails criminal consequences. This is actually an impossible task without objectification of the facts.
Strafrechtelijke bijwerkingen: Verhoogde kans tot het begaan van een moord? — (Secjure)
Strafrecht
Acathisie is een term die in de medische wereld wordt gebruikt om bij een patiënt een inwendig gevoel van rusteloosheid en psychomotorische agitatie te beschrijven. Kortgezegd gaat het om de onmogelijkheid om rustig te zitten dan wel recht te staan. De persoon lijdt aan bewegingsonrust of bewegingsdrang. Acathisie vinden we ook terug in de bijsluiters van stemmingsregulerende medicatie (antidepressiva), zo ook in de bijsluiter van het antidepressivum met de merknaam Seroxat, dat de werkzame stof paroxetine bevat. Paroxetine behoort tot de zogenaamde selectieve serotonine-heropnameremmers (selective serotonin reuptake inhibitor, SSRI’s) en regelt de hoeveelheid serotonine, een neurotransmitter die een belangrijke rol speelt bij emoties en stemmingen, in de hersenen.[i] Het beïnvloedt dus de gemoedstoestand, het logische hoofddoel van een antidepressivum. Zoals gezegd is acathisie dus een van de bijwerking van de werkende stof paroxetine in het antidepressivum Seroxat, maar apothekers, farmacologen, toxicologen, psychiaters en psychologen schrijven paroxetine nog een bijwerking toe die samenhangt met acathisie, namelijk agressie. De bewegingsdrang zou bij sommige mensen leiden tot een verhoogde agressie en dus tot een verlaging van de drempel om over te gaan tot het plegen van (gewelds)misdrijven.[ii] Dit heeft ertoe geleid dat paroxetine in een aantal gerechtelijke uitspraken van rechters al is komen te staan. Ook zal het in een arrest van de Hoge Raad komen staan wanneer zij uitspraak doet in de cassatiezaak aangaande Ids I., die voor moord en dubbele poging tot moord is veroordeeld. In het vervolg van dit stuk zal de zaak van Ids I. nog aan bod komen, samen met nog een andere bekende zaak waarin paroxetine door de raadsmannen van de verdachte als de boosdoener is aangevoerd voor de begane misdrijven. Hoe de rechters met de verweren van de advocaten om zijn gegaan zal daarom ook uitgebreid besproken worden aan de hand van deze twee tot de verbeelding sprekende en overeenkomstige moordzaken.
Elzelien K.
Hoewel de naam Elzelien K. de meesten niet zoveel zal zeggen, doet de benaming ‘Badhoevendorpse bijlmoord’ toch altijd wel de nodige belletjes rinkelen. Elzelien K., een jarenlang aan een depressie lijdende ex-stewardess, vermoordde in september 2008 haar man en dochter met een bijl, waarna ze een eind aan haar eigen leven probeerde te maken door met haar auto tegen een boom te rijden. Voor deze dubbele moord is zij in hoger beroep tot een gevangenis straf van zeven jaren veroordeeld, waar de rechtbank haar eerder tot acht jaren veroordeelde.[iii] Het verschil in de strafmaat kwam door het feit dat de rechtbank haar verminderd toerekeningsvatbaar achtte, waar het hof van justitie vond dat Elzelien K. sterk verminderd toerekeningsvatbaar was. Dit kwam door het feit dat het hof, in tegenstelling tot de rechtbank, betekenis toekende aan de omstandigheid dat de psycholoog die de contra-expertise uitvoerde, geadviseerd had om minimaal tot de vaststelling van sterk verminderde toerekeningsvatbaarheid te komen en dat dit viel binnen de marge die de rapporteurs van het Pieter Baan Centrum hebben omschreven, waarbinnen zij niet met de volle zekerheid een nadere uitspraak hebben kunnen doen. Vanwege deze reden had de rechtbank volgens het hof niet mogen uitsluiten dat de Elzelien K. sterk verminderd toerekeningsvatbaar is geweest.[iv]
Zoals gezegd leed Elzelien K. ten tijde van het begaan van het misdrijf aan een depressie en nam zij paroxetine. Dit gegeven speelt zowel in de feiten als in de verweren van de raadsman een belangrijke rol. Het verweer van de raadsman bestaat uit twee speerpunten; het ontbreken van de opzet en het ontbreken van de voorbedachte raad, wat weer samenhangt met de schulduitsluitingsgrond ontoerekeningsvatbaarheid ex art. 39 Sr. Dit wordt allemaal toegeschreven aan haar medische toestand door de inname van paroxetine.
Ids I.
Ook Ids I. beging zijn moord in 2008 en ook hier was volgens de verdediging een cruciale rol voor paroxetine weggelegd. Ids I. is in hoger beroep veroordeeld tot een gevangenisstraf van 24 jaren voor de moord op een vriendin van zijn ex-vrouw en een dubbele poging tot moord op zijn ex-vrouw en haar nieuwe vriend. In dit geval week de straf zoals vastgesteld door het hof van justitie niet af van de door de rechtbank eerder vastgestelde strafmaat. In de zaak van Ids I. werd het hof echter uitdrukkelijk gevraagd onderzoek te doen naar en uitspraak te doen met betrekking tot de agressieverhogende werking van paroxetine bij hem. De verweren van de raadsman waren van een soortgelijke strekking als in de hierboven genoemde zaak. Ook hier werd aangedragen dat opzet en voorbedachte raad niet bewezen konden worden, omdat de misdrijven zijn gepleegd in een toxisch delirium. Dit zou een bewezenverklaring van opzet en voorbedachte raad in de weg staan.[v] Ids I. heeft in april van dit jaar cassatie ingesteld.
Wat dus voor beide zaken kenmerkend is, is dat de rechter wordt gevraagd, op basis van toxicologisch en psychiatrisch onderzoek een uitspraak te doen over de gemoedstoestand van een verdachte ten tijde van het begaan het misdrijf. Daarnaast wordt hij ook specifiek gevraagd om uitspraak te doen over de medische werking van een medicijn dat mogelijk strafrechtelijke consequenties met zich meebrengt. Dit is eigenlijk een onmogelijk taak zonder objectivering van de feiten.
Wat dus voor beide zaken kenmerkend is, is dat de rechter wordt gevraagd, op basis van toxicologisch en psychiatrisch onderzoek een uitspraak te doen over de gemoedstoestand van een verdachte ten tijde van het begaan het misdrijf. Daarnaast wordt hij ook specifiek gevraagd om uitspraak te doen over de medische werking van een medicijn dat mogelijk strafrechtelijke consequenties met zich meebrengt. Dit is eigenlijk een onmogelijk taak zonder objectivering van de feiten.